Wiersz - O pamięci

O pamięci

Świat mógłby być piękny…

Moglibyśmy żyć w utopijnej rzeczywistości
Ale ludzie nigdy się nie nauczą

Mogłoby nie być wojen…
Ale ludzie nie szanują pamięci
Ludzie nigdy się nie nauczą

Krwawe piwnice jeszcze nie

Ostygły. Ale ludzie się śmieją
Ludzie nigdy się nie nauczą

Chodzimy po szczątkach bohaterów

A ludzie nie zwracają na to uwagi
Ludzie nigdy się nie nauczą

Pola chwały jeszcze żywe…

A ludzie popełniają te same błędy
Ludzie nigdy się nie nauczą

Ludzie nigdy się nie nauczą szacunku

Ludzie nigdy się nie nauczą dobra
Ludzie nigdy się nie nauczą…

Ludzie pozwolą wymrzeć pamięci…

Ludzie gonią w smolistą ciemność
Ludzie nigdy się nie nauczą

Poświęć chwilę ludziom, którzy walczyli

Abyś żyć mógł. Uszanuj wydarzenia
Które historia podkłada ci pod nos

Naucz się człowieku wysuwać
Wnioski. Naucz się nim zapomniana
Historia ugryzie cię w ucho